hiçbir zaman bir tanesiyle yetinemiyorsunuz bir süre sonra. "gözleri körmüş, hemen sahiplenmeliyim, bacağı kırıkmış ona çok iyi bakabilirim, çok tatlı, bu da diğerlerine kardeş olsun" diye diye, sokak hayvanları da dahil kocaman bir aileniz olur. eğer maymun iştahlıysanız hemen vazgeçin zira kedi, köpek, tavşan gibi bilimum "evcil" hayvanlara bitki muamelesi yapamıyorsunuz. evden çıktığınız her an aklınızda kalıyor, belki tavşan değil ama köpekler siz gittikten sonra arkanızdan ağlıyor. bir an önce eve dönmek için zamanla yarışıyorsunuz. yediğinizden içtiğinizden sohbetten keyif alamıyorsunuz çünkü "ya şu an bana ihtiyacı varsa?"

ama mükafatı ayrı bir haz. eve girince tavşan zıp zıp karşılıyor sizi, heyecandan masadan kanepeden falan düşüyor, köpüş kuyruğunu koparırcasına sallıyor, elini ayağını yalıyor. hiçbir şeye değişmeyeceğiniz karşılıksız bir sevgi bu.

o yüzden pet değil, resmen bir çocuk sahiplendiğinizin bilincinde olun, hiçbir zaman büyümeyen ve her an size ihtiyaç duyan bir çocuk.