insanın kendine-genelde aciziyetine- uzaktan baktığı sanrısına kapıldığı ya da olmak istediği insanla konuştuğu zamanlar vardır.
iç sesin geçmişinde ve geleceğinde, hayali ve gerçek benliğinde yankılanır.
toptaş'ın karakterleri kendilerini başka insanlarda ve başka yerlerde bulan insanlar genelde.
en sevdiğim öyküsü dünya bir gülnida'ydı. "düzen"ini,evini,eşini terk etmek isteyen asıl kadının,şimdiki kaçamayan,esir kendine başkaldırısı.