2. dünya savaşı sonrası olabilir; bir sürü bebek ebeveynsiz kalıyor. bu bebekler için son derece uygun fiziki şartların sağlandığı ortamlar oluşturuluyor. gıda, ısı, hijyen vs. süper. ancak bir süre sonra malesef bu minik kardeşlerimiz bunca uygun ortama rağmen patır patır ölmeye başlıyorlar. araştırılıyor; bir salgın yok, bir eksik gedik yok gibi görünüyor. ancak biraz daha araştırılınca sorun seziliyor ve ortaya çıkıyor; ortamda herşey uygun da bu minik bebeklerin dokunulma ihtiyacı, farkında olunmadığı için yeterince karşılanmıyor. kısaca bu ihtiyacın "hayati" olduğu anlaşılıyor. tekrar ediyorum "bu ihtiyaç bebekler için hayati".

biz büyükler gidip en kötü ihtimalle adamın tekiyle kavga ederek bu dokunma ihtiyacını karşılayabiliyoruz. ancak bebekler bu konuda çaresiz. yapabilecekleri tek şey ağlamak ve ağlamak. buna dokunmayla karşılık vermezsen bir süre sonra susuyor. ancak bu susma, ya gerçek bir ölüm yada psikolojik bir ölüm bence. kısaca, evet, dokunun ve sevin. yapamıyorsanız terapiye gidin, tedavi görün, sevmeyi, dokunmayı öğrenin ve sonrada dokunun sevin. bu işin başka bir yolu yok. sorun bebekte, çocukta değil, sevemeyen ebeveynde. o kadar çeşitli konularda yazılıyor çiziliyor da bütün konu da bu zaten.

not: bir yazar arkadaşımız bu ihtiyacın niçin hayati olduğu hususunda aşağıda bulunan bir girdide soru sormuş. teferruatlı bir bilimsel yada felsefi açıklaması olabilir, bunu araştırmadım ama ben şahsi tahmin ve kanaatimi yazacağım; bebek hayatını sürdürebilmek için ebeveyn durumundaki bir yetişkine muhtaç bir varlık olduğu için, bu dış gücün varlığını hissetmenin tek yolu, bebekliğin ilk evrelerinde fiziksel olarak dokunulmak, sonraki evrelerde ise görmek (-ki bu da temas oluyor) olabilir. bu şekilde güvende ve bakılacağını teyit ediyor olabilir yada henüz anlamlandıramadığı varoluşu hususunda dış güçlerin varlığına ihtiyaç hissediyor olabilir. bir anlamda kaygısıyla başa çıkma yolu olabilir. buna cevap alamazsa umutsuzluğa kapılıp, çaresizliğin acısını sürekli yaşamaktansa yaşamaktan vazgeçiyor olabilir. bazı ebeveynler "çocuk şımarmasın" gibi bilgisizlikten kaynaklanan davranışlarla bebeklerin bu ihtiyacını sezemiyorlar ve ölme olmasa da çocukta ciddi hasar bırakıyorlar, diye düşünüyorum.