bugün hayatımın en aptal insanlarıyla 2 saat aynı masada oturmak mecburiyetinde kaldım. hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim ve bir kez daha anladım ki az konuşmak ne kıymetli bir şeymiş.

adam bana çalışan kadınların %99'unun bakıcı tuttuğunu söylüyor. ee? sonra yemek yapmayan ev temizlemeyen kadını hiçbir erkek almazmış. allahım sırf yakın arkadaşıma ayıp olmasın diye o masadan kalkmadım. bunun benzerinde onlarca muhabbet, anlatıyorum anlamıyor da öyle saksı kafalı. konuşuyor da konuşuyor ama anlattığının bir ehemmiyeti yok. neyse, böyle insanlarla karşılaşmayalı çok olmuştu umarım bir daha da karşılaşmak durumunda kalmam.