güvensizlik duygusu zekamın hafife alınmasıyla başlıyor bende. ufak bir kaç ayrıntıyı kimse önemsemez belki ama benim lanet olasıca beynim çöpe atmayıp tutuyor işte onları. günler sonra hatta aylar sonra o ayrıntıları çürüten bir olay yaşandığında ben engel olamadan kıyaslaması bitmiş oluyor.

evet engel olmak istiyorum çünkü bu yönüm huzurumu kaçırıyor. bazı şeyleri fark etmeden tadını çıkartmak istiyorum ama bu yönüm, o küçük sinekleri gözümün içine sokup duruyor. e haliyle mide de bulanıyor. böyle birkaç küçük yalan yakaladığımda kimsenin yüzüne vuracak değilim elbette. tabii benden güven duymamı beklemedikleri sürece.

lafın kısası; söylediğiniz yalanları bir yere not edin ve daima ona göre davranın. karşınızdaki kişi ara sıra sordukça o yalanı hatırlayıp cevap vermeyin. yakalanmak istemiyorsanız gerçeği unutup söylediğiniz yalana inanacaksınız. işin sırrı bu bence. yakalanmayıp huzur bozmamanız dileğiyle... hadi kolay gelsin.