sevgilim,

hiç aklına gelir miydi bir gün eskiyeceğimiz? halbuki ne kadar da dolu yaşamıştık her şeyi, sonu hiç gelmeyecekmiş gibi.. senin heyecanınla uyuyup uyanmak ne güzel, ne tatlı şeymiş meğer. şimdiyse her yeni gün boş ve anlamsız geliyor... biliyorum zamanla her şey yoluna girecek; fakat bugünlerde zaman bile çok acımasız. sanki hiç geçmiyor gibi. hiçbir şeye merhem olmuyor gibi.
kötü ayrılmasak da sana öfkeliyim aslında. neden biliyor musun? benim içimi dışımı bildiğin için. neler hissettiğimi kestirebildiğin için. yazdıklarım seni şaşırtmadığı için. bense hiçbir zaman senin aklından geçenleri tam olarak bilemedim. ne konuşmak istediğin diğer kızları fark ettim ne de ayrılığımızdan sonraki düşüncelerini tahmin edebildim. hep yanımda ama aynı zamanda hep uzağımdaydın. çok nadiren kalbine dokunabildiğimi hissederdim. ama o zamanlar önemsemezdim. şimdi şimdi fark ediyorum bunun seni benden uzaklaştıran bir şey olduğunu. belki sen benim hissettiğim kadar ait bile hissetmemişsindir. bak, bunu dahi bilemiyorum.
aslında böyle sitemkar yazmak gibi bir niyetim yoktu, cümleler öyle dökülüverdi işte.
bilmiyorum üzgün müsün. eğer öyleysen üzülme. daha önce de söylediğin gibi bir sürü sıkıntın var zaten. bir de üstüne ben eklenmek istemem.
unutulmaz anılarımız oldu. kim bilir, belki daha çokları da olur...

sen hep mutlu ol,
hoşçakal sevgilim.