sıradan, standart bir türk filmi daha.

türk filmlerine ön yargılı olan ben, cem yılmaz' dan başka -yönetmen sineması hariç- türk filmi izlemem diyen ben milletin gazına gelip gittim bu filme. ara olana kadar da iyi ki gitmişim dedim aslında. bir döneme damga vurmuş bir radyo programının nasıl ortaya çıktığını son derece doğal ve gerçekçi bir şekilde anlatıyordu film. nejat işler karzimasıyla ekranı sallıyordu. yiğit özşener' i başlarda yadırgasam ve nejat işler' in yanında sönük kaldığını düşünsem de ona da alıştım bir süre sonra. yönetmenin bir iki yerde -bence- gereksiz yakın plan çekimlerini ve klişe bir iki replik dışında iyiydi her şey. bazı espriler çok ama çok iyiydii. o çok konuşulan -konuşulacak bir şey yok- sevişme sahneleri daha bile sert olabilirdi hatta. 'filmde çok cinsellik var ya' diyen bebeleri ciddiye almayın. olması gerekenden az var hatta. yakışıklı, vurdumduymaz, fütursuz, iyi içen, salaş, bekar, gözde iki adam sevişmeyecek de kim sevişecek? kaldı ki tüm izleyicinin merakla beklediği esas oğlanla esas kızın sevişme sahnesi çok daha tutkulu olmalıydı.
gelelim aradan sonraki kısma; yönetmen ne düşündü de gereksiz, yılışık, vıcık vıcık bir aşk hikayesi döşedi filme gerçekten anlayamadım. filmin ikinci bölümü başından sonuna kadar ''bakın bu kızla bu adam birbirine uymuyor'' demekten ibaret. her sahnede ama her sahnede ''bakın yine uymadılar birbirlerine, bakın ne kadar farklılar, bakın erkek özgürken kız nasıl da toplumsal kuralların, gelenek göreneklerin tutsağı'' gibi söylem çabalarının eski türk filmlerindeki fakir oğlan zengin kız ilişkisinden zerre farkı yok. bunu seyirciyi çekmek için de yapmış olabilir tabii. tüm bayan izleyicilerin aşık olacağı bir karakter yaratılmış. zira ıssız adam' ın türk sinema seyircisi tarafından 'yaa ne kadar güzel aşk filmi' diye övüldüğünü biliriz hepimiz. aşk, bu şekilde yılışık ve klişe anlatıldığında toplum tarafından sevilebilir, ne var ki sinema dünyası bunu sevmez. dünyanın en pahalı filmlerinden olan titanic o iki yılışık sevgili yüzünden sinema camiası tarafından o kadar da beğenilmez mesela. gemi bile onların aşkı yüzünden battı neredeyse. karpuz kabuğundan gemiler yapmak filminde bir cevizle aşk nasıl güzel, nasıl naif anlatılırmış bir bakın da görün derim.
filmde beni rahatsız eden iki şeyden biri bu işte. yönetmenin bu tavrını ben gişeye yönelik bir yatırım olarak düşünüyorum. tamam para kazan ama bunu daha naif bir şekilde yap. seyirciyi aptal yerine koyarak her sahnede ''bak nasıl da farklılar' deme. ikincisi ise daha genel bir şey; antikonformist, popüler kültürden uzak iki adamın yaptıkları alternatif bir radyo programını anlatan bir film yapıp ortaya popüler bir iş koymak güzel bir başarı; lakin filmi izleyenler için popüler kültür karşıtı iki adamın hayat tarzını popüler hale getirmek büyük bir fiyasko. paraları yok ama istediği zaman istediği yere tatile gidebiliyorlar. pahalı motoruna benzin bulma sorununu hiç yaşamıyorlar. evde yiyecek sıkıntıları hiç yok. tek yaptıkları eğlenceli bir radyo programı, güzel kızlarla sevişmek, içmek ve gezmek. iyi de filmdeki iki karakterde bundan mutlu değil ki. örneğin nejat işler' in filmde canlandırdığı karakteri mutlu edecek şey bastığı alternatif kitapların değerinin bilinmesi mesela. ne var ki sen(yönetmen) filmi izleyen insanlara şu hayali kurduruyorsun ''of ya radyo programım ve motorum olsa, bir de yayınevim olsa ve kimsenin bilmediği kitaplar bassam. böylece çok karizmatik olsam ve istediğim kızı götürsem...''