Bir adet acaba nasıl okuyan insan okuma süresi boyunca dişlerini sıkmadan durabilmiş midir merak eder dururum? O noktalama işaretlerinden yoksun kalmış satırlar, ve anlamsızlığın içinde alevlenen kelimeler okuru anlamı bulmaya, gizi çözmeye inandırır.

İrlanda edebiyatının kutsal üçlüsünden biridir. Ve bir türlü dönmek bilmeyen Godot aslında hep oradadır, sarhoşken sırrını ifşa etmiş ve bunun üstüne giden yazar Selçuk Altun'a göre;

!---- spoiler ----!

Samuel Beckett’in kült tiyatro oyunu Godot’yu Beklerken’de güya Godot gelmez. Bu bekleyiş ve gelmeyişin küresel kültür yaşamı dışında da sembolleştiği malumdur. Altun romanında bu iddiayı neden ortaya attığını şöyle açıklıyordu: “Çünkü Godot sahnedeydi. O, God(Tanrı) ile (idi)Ot (Budala) sözcüklerinin symbiosisiydi. Oyunun iki temel karakteri Estragon God; Vladimir ise (idi)Ot’tu. Bu teoriyi de, Beckett’in oyunuyla ilgili sarhoşken verdiği tek ipucundan yola çıkarak üretmiştim. Yalnız iddiamı romanıma yerleştirmeden önce, onun daha önce gündeme getirilmediğine dair bir araştırma yapmış ve çevremdeki Beckett uzmanı akademisyen ve yazarlara söylemimin makuliyetini onaylatmıştım.”

Altun’un bu iddiası Samuel Beckett uzmanlarınca da kabul edildi ve Samuel Beckett Society’nin yayın organı olan The Beckett Circle'da yayımlanmış.
!---- spoiler ----!

Peki bu sır keşfedilince yazarın gizemi mi çözülüyor, sanmıyorum. Metnin veya olay akışının içinde esrarlı hikayeler, şifreler koyulsa da yazar okurlarını çözüme ulaştırmak için mi bu perdeleme yöntemini kullanmaktadır? İşte bu konuda tereddütlerim var.

Daha fazlası için buyrunuz; Godot'un sırrı