karen horney'in ikinci kitabı olan psikanalizde yeni yollar, horney'in psikanalitik terapi sürecinden ve klasik psikanalizin temel kavramlarından kopuşunun ifadesidir. çağımızın nevrotik kişiliği’nde, horneyan kuramı oluşturmaya başlayan horney, bu kitap ile birlikte klasik psikanalitik kuramdan tamamen kopmuştur. bu kitap, horney'in literatürdeki freud karşıtlığı ününün temel kaynağı olması gerekirken, kitap içeriğindeki çoğu itirazlar görmezden gelinmiş, uzun yıllar boyunca kadın psikolojisi ve kültür vurguları ön plana çıkmıştır. horney'in kadın psikolojisi ile bu kadar yakından ilişkili bir kuramcı olarak etiketlemenin bir çok olumsuz etkisinin yanı sıra, horney ‘in "gururu yaralanan bir feminist” olduğu yönünde bir algı oluşturmasına neden olmaktadır. bu etiket, başka bir yazının konusu olup, okuyucuya, horney'in bu kitapta freud'yen kuramın eleştiri üzerine kurduğu yapıyı dikkat etmesi ve kitabı okurken, oluşturulan bu yetersiz ve tek boyutlu horney etiketinden etkilenmemesi tavsiye etmekteyim.

çağımızın nevtorik kişiliği kitabında daha çok kendi kuramını sunarken, yer yer freudyen yargılara değinen horney, bu kitapta tersi bir yol izleyerek freud'yen yargıları temel içerik olarak ele almış ve bu yargıları eleştirirken, çağımızın nevrotik kişiliği'nde ele aldığı eleştirileri ve karşı çıkışları, geliştirerek, yenilerini ekleyerek ve kendi kuramı ile destekleyerek bütün olarak sunmuştur. kitabın yayınlandığı zaman, horney, psikanaliz çevresi tarafından yoğun eleştirilere ve reddedilişlere maruz kalmış, klasik psikaanlitik çevre tarafından, horney'e karşı çağımızın nevrotik kişiliği kitabı sonrası oluşmaya başlayan antipati giderek artmış ve horney, klasik psikanaliz çevresinden aforoz edilmiştir.

kitabın içeriği, freudyen kavramların genel eleştirisi olup, herkes tarafından bilinen kadın psikolojisi ve kültür konuları dışında, narsizm ve mazoşizm sorunu, ölüm içgüdüsü, kaygı, ego gibi bir çok önemli kavrama önemli itirazlar bulundurmaktadır. horney, kendisine yakıştırılan, yukarıda değinilen etiketin tersine, freudyen eleştirilerini, tamamen yıkıcı bir zeminde, muhalif olmanın katı ve kapalı mekaniğinde, total bir ret motivasyonu ile yapmayıp, freud'un fikirlerine gereken saygıyı göstererek, freud'un fikirlerini kendi deneyimleri ve gözlemleri ile yapıcı bir eleştiriye tabi tutmakta, freud'un fikirlerinin kendince yanlışını ve bu yanlıştan doğan işlevsizliklere gönderme yapmakta, bu fikirlerin yerine kendi kuramından doğan yeni fikirler koymaktadır. kitabın bir diğer önemli özelliği, özellikle ego, narsizm ve mazoşizm tartışmaları aracılığıyla, kişiliğin bütüncül doğasına giden yeni bir yol sunma çabasına girişmesi, birey'in ve onun şimdiki doğasını güçlendirmeyi önermesidir. ayrıca horney, bu kitabında psikoteropatik sürece ilişkin yeni yollar önermiş, nevrotik eğilimlerin doğası ile bugünün ilişkisi üzerine kayda değer fikirler sunmuştur.

bu kitap, freudyen psikoloji düşmanlığı içermekten çok daha fazlasını vaat etmekte ve insan davranışların karmaşıklığına inanan kişiler için bir çok farklı düşünüp değerlendirilecek konu ve fikirler sunmaktadır.