niye böyleyiz biz? lanetli miyiz sence de? niye ayrıyız la? ayrılık bize ne öğretiyor ki okçu?

içimde 2 ses duyuyorum okçu. birisi ben bilincimin sesi. ego. şeytan diyorlar şimdilerde. ama benlik bilinci olmadan ayrılamaz, ayıramaz, kıyaslayamaz ve öğrenemeyiz. gerekli. öğrenecek kadarı.
birisi de vicdanım okçu. ben bilincime şeytan dersem zıddı vicdan olmalı. kaynağı ne ki okçu? rab mı?
rabbe itaat etmek her babayiğidin harcı değil ha. vay be.

diyorlar ki, rab herkese seslenirmiş. onları doğru yola davet eder, onlara doğru yolu gösterirmiş. çünkü çok adaletliymiş. ama bana doğru yolu göstermedin rabbim, gösterseydin emin ol gelirdim deme şansınız sıfır ha. ayakta alkışlıyorum.

buralar tamam. peki ben kimim? ilk kimlik karmaşası yaşadığımda yaklaşık lise 2 de idim. uzun otobüs durağı yürüyüşlerinde düşünürdüm. ben kimdim ki?

sonraları büyülü 4 elementimi ölçtüm, tarttım. beşincimi, seni buldum okçu. sonra sana yüzüğümü verdim. elbette senden emindim. saçmalama. emin olmadığım şeyi yapmam ben. ne bu afra tafra diyorsun. haklısın. biraz lazımdı ama, hem sana hem de bana.

sonsuzluğun oo olması, mevlananın uhhu su, 5. elementin sen oluşu ve yüzüğüm. aralarında bir bağ kurdun mu? peki ya 8 kanat. oo nun ters 8 olması da mı seni etkilemedi? ya iki 7. ya yeşil yeşil kuzey ışıkları. bunlar da mı etkilemedi seni? hadi ordan yalancı?

sana güzel günler dilerim. umarım ışığı çeken yere giderken fazla zorlanmazsın.