şu anda yeryüzündeki en iyi gitaristler arasındadır. duygusuz diyenleri "ah hayatım ben hep jiiaz buluuz" diyenler olduğunu düşünüyorum. metal müzikten bahsediyoruz. dream theater da işin içine girince iş progressive metal oluyor. adamın ne yapması bekleniyor? davul arkada çıldırıyor, bas klavyeyi baştan sona dolaşıyorken john gitarı cleane alıp duygusal solo mu atsın? he illa onu kast etmiyor olabilirler. ama o bpmde duygu ancak tonla ev tekniklerle sağlanır. ki yazdığı tonların şarkılara çok uygun olduğunu düşünüyorum. teknik olarak da bir sıkıntısı elbette yok.

ayrıca günümüzün leş müzik piyasasında hala çatır çatır metal yapma gayretinde olan sayılı adamlardandır. sırf bu bile saygı duyulmasını gerektirir bence.