gitme o güzel geceye kibarlıkla
ihtiyarlık yanmalı ve söylenmeli gün kapandığında;
öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.

akıllı adamlar, bilmelerine rağmen karanlığa gömüleceklerini sonunda,
sözleri şimşek çaktırmamış olduğu içindir ki onlar
gitmezler o güzel geceye kibarlıkla.

iyi insanlar, son defa ellerini sallarlar, öylesine ateşli bağırarak.
faydasız işleri, yeşil bir koyda dans ediyor olabilir ama onlar da,
öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında.

güneşi uçarken yakalamış olan vahşi insanlar,
ve öğrenen, çok geç, yas tuttuklarını onun yolunda,
gitmezler o güzel geceye kibarlıkla.

kör gözlerin gök taşı gibi alevlenip ve şenlenmesini
kör eden bir görme gücüyle gören ağır hasta adamlar da
öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında.

ve sen, benim babam, hüzünlü tepede, orada
yalvarırım, lanetle ve kutsa beni şimdi acımasız göz yaşlarınla.
ama gitme o güzel geceye kibarlıkla.
öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.