çok daha ağır ifadeler kullanırdım ama şimdi çoluk çocuk da okur falan o yüzden eleştirilerimi daha hafif bir dilde kaleme alayım.

dün akşam bir yerli dizinin bir iki sahnesine maruz kalmak zorunda kaldım. özetle şöyleydi: bir hanım kız belediye otobüsüne biniyor, bakıyor ki yetersiz bakiye, elamanın teki buna kart vermiş imiş daha önceden, arıyor elemana kızıyor kezban kezban. adamlar bunla yaklaşık on dakikasını çalıyor izleyicinin. gerçi izleyicinin haberi yok bundan. attım kendimi dışarı da kurtardım kendimi bu zulümden.

yıllar evvel bir diziyi yine bir şekilde biraz izlemiştim. hani şu gerçekleri öğrendiğimiz, dünyayı ele alış biçimimizi şekillendiren, özeti bile iki saat süren dizi! canım benim yaa. polat koridorda yürüyor, polat asansörden iniyor, polat kapıdan çıkış yapıyor, polatın arabası trafikte seyir halinde, polat binaya giriyor... bunu üretenin dünyanın en uyanık insanı olduğundan, izleyeninse beyin ölümü gerçekleştiğinden şüphem yok.

söyleyecek çok şey var da aslında şimdi şey olmasın. özetle, tırt, sıradan ve boş.