beni murathan munganla buluşturan eser. bu nedenle apayrı bir yeri vardır bende.

munganın gözlemlerinin eksiksiz (hatta bazı noktalarda fazla bile) olması romanın en yüce güzelliği bana kalırsa. bir kadının iç dünyasını, çelişkilerini, yerli yersiz kuşkularını eksiksiz açıklıyor. okurken tüm bu kadın halleri için kendinizden yada çevrenizden örnekler sürekli aklınıza geliyor. hatta anlatımı o kadar yerinde ve gerçekçi ki onun sizi sizden daha iyi tanıması muhtemel oluyor ve kendinizden şüpheye düşüyorsunuz.

abartı anlatım, kelime oyunları bolca var. yazarın benzerlikler yaratıp tekerlemeye yakın cümleler kurması ve bununla yazarı yerli yersiz sevindirmesi var.(5 yaşındaki arkadaşının kızına 5 gün bakması gibi).
murathan munganın anlatım dili genelde böyledir zaten. tüm bunlar onun hikaye ve şiirlerini bu kadar güzel yapar işte. yazarın ilk olarak bu romanını okursanız beğenmeyebilirsiniz belki ama diline aşinaysanız yadırgayacağınızı sanmam.