(bkz: ankara) 'da yaşamış yada yaşayanlar bilir ki ankara'da 'la' bir nota değil bir konuşma biçimidir. çok rahatlıkla bir insanın orada ikamet edip etmediğini anlayabilirsiniz. çünkü nereli olursanız olun ankara'da yaşıyorsanız 'la'lar, gardaş'lar istemeseniz de dilinize arsız bir polen gibi yapışır.

ygs-lys döneminde dershaneye gidiyorum. ders coğrafya. hocamız sınıfın dikkati dağılınca karadeniz ağzıyla bana sarar. bende babamın doğum yeri olması nedeniyle kütükte ordulu gözüküyorum. dolayısıyla babam nedeniyle kulak aşinalığından konuşabiliyorum. aslen yozgatın çerkesiyim. ama ankara'da doğdum büyüdüm. yani ben tam olarak hiç bir şehire ait değilim. (daha babanın bahsi geçmeyen kökenleri var. nereli olduğum karışık biraz)

konumuz: karadeniz bölgesinde yetişen bitkiler
(+: hoca -:ben)
+ portikalciğum say bakalum sizin orada ne yetişur?
- pizim ora? hoçam şimdu... poskirdur öncelikla, puğday vardur, arpa vardur, nohut vardur, mercumek vardur. ^:ankara & yozgat^
+ ankara'yi say demedum da... öbürüni dedum.
- ayçiçeğu vardur, şekerpancari vardur, titün vardur, misir vardur... ^:edirne^
+yahu orayi da demedum...
-ya nere!?
+ kiuz sen nerelisun? mimleket nire? özün, özün... neresi? nerelisin sarı guzum? (hocanın devreleri yanar...)
- ah hocam ne ettiniz ya? ben çok karışığım geçin beni. bakın bu arkadaş (arkamı göstererek (ki kendisi en yakın arkadaşım olur)) saf çorumlu ona sorun...
+... kara kuzu sana soralum o zaman say bakalum memleketinin tarım urünlerini
*: ... (dürtüklerim) !?!?!? ben... hocam ben sizin neyi sorduğunuzu bile bilmiyorum. siz konuşuyorsunuz ben anlamadan dinliyorum.