firtinali bir gün babannemlerin evindeyiz. gece olmuş yataklar serilmiş, babannemler kendi yatak odalarında, annemler başka bir odada, kardesimle ben de salonda yatiyoruz. catir catir şimşekler cakarken yağmurun sesi eşliğinde uyumaya calisiyoruz.

gece saat iki sularında derinden gelen yankili ve korkunç, bitmek bilmeyen ezan sesiyle hepimiz uyandik.

ses o kadar yuksek ki sanki evin içinden geliyor. kulaklarima inanamiyorum, zaman algimi yitirdim sabah mi oldu diyorum ama zifiri karanlık.

kardeşim uyanmis onu sakinlestirip annemlere koşuyorum onlar da uyanmis boş gözlerle tavana bakiyorlar. ben topuklarim kicima vurarak koşup gelince onlar da ayaklandi. hep beraber babannemlerin odasina yoneldik ( bu arada herhalde günahkar bi aileyiz ki herkes bi ton beyazlamis annem şehadet getiriyor miril miril :))

koridorda tam uyanamamis babannem ve kararlı adımlarla "hmni s..." diye kufrederek giden buyukbabamla karsilastik. içimizde en çok ne yaptigini biliyor gibi duran buyukbabami takip ettik tüm ev halki.

büyükbabam kardesimle yattigimiz salona impf impf diye girdi , karanlıkta vitrinden bisey alip cotank diye yere caldi. ses ancak o zaman kesildi.

babannem isigi yakti. yerde yeşil kirik bi kutu gibi bisey.

büyükbabam yatagina dönerken saydiriyordu.
"gazeteden aldik bi turlu ayalamayi beceremedik hmna koydumunun ezan okuyan saatini..."