abartısız dokuz on metre uzunluğundaki perdenin son iki üç kancası kalmış, aşağıdan bir ses 'ters takmışsın' diyor. yukarıdan gelen sesler gibi ruhani de değil, şeytani. babaanneler böyledir.

daha sonra küfürler eşliğinde çıkarıp tekrar takıyorum, bu sefer de kornişin yanlış rayına taktığımı farkediyorum. tabii çaktırmıyorum, olay yerinden uzaklaşana kadar müzeyyen teyzelerin benim için hayırlı kısmet bulma çalışmalarının ne aşamada olduğunu soruyorum. başlıyor anlatmaya, gözleri başka bir şey görmez artık.