bu aralar güzel hissediyordum aslında. güzel hissedince bir de insan gerçekten güzel oluyordu anladım bunu. şimdi moralim bozulunca, modum düşünce, yine çirkin hissediyorum.
o değil de bu hayatta onlar hep o kızları sevdiler biliyor musunuz. "ne yalancı, ne salak kadınlar gördüm zaten vardılar, çünkü özgüven önemli bişey" demiştim ya bi keresinde aynen o hesap. ve aynen o cümlenin arkasındayım. birisi vardı mesela eskiden. bende de iyi kuyruk acısıymış sanırım. onun mesela o zamanlar tabii, o kızı sevmesini hiç anlamamıştım. sonra o da gördü muhtemelen yüzünü ki ayrıldı ondan. gerçi sonra hala bana kızı savunabilmişti garip. ama şimdi savunabileceğini zannetmiyorum. kız ne de olsa çamaşır değiştirircesine sevgili değiştiriyor. evet kusurabakmayınız, anlatıyorum burada bunları. bir yazar uzun uzun anlatmış güzel de anlatmış da, o özgüven gerçekten önemli bir şey. mesela ortalık bağırıp çağıran o yalancı kızlarla dolu. neden? çünkü biz hep koltuklardan izliyoruz olayı. sahneye bir kez olsun çıkıp elimize mikrofonu almıyoruz. ne diyeyim mühim değil. birgün bizi de farkeden biri çıkar. o yalancılar, o görselci erkeklerle eşleşiversin.