türkiye'de sevilmeme nedenlerini düşündüğümde bir kaç cevap bulduğum topluluk;
1- türkiye'de yaşayan insanlar için vatan kutsaldır, gerekince uğruna ölünecek olandır. haliyle toprağını, vatanını bırakıp kaçan insan bu ülkede 1- 0 yenik başlıyor. 15 temmuz gecesi tankların önüne yatan insan mültecilere acımaz, onun bakış açısından son derece doğaldır bu durum.
2- insan vicdanen kendisine yabancılaşıyor suriyelileri sevmiyorum dediğinde ama bir "ama" var malesef, herkesin "ama"sı kendine. biz zaten toplum olarak atatürk'ün bıraktığı yerden bırakın ileri gitmeyi "muhasır medeniyetler seviyesine gelmeyi" geri bile giderken suriyelilerin gelmesiyle bataklığa saplandık.
3- bu cümle pek insani gelmeyebilir. avrupa ülkeleri, kanada vb mültecilerin okumuş, bilgili, kültürlü olan kısımlarını bilgili olanlarını seçerek yasal yollardan ülkelerine aldılar. türkiye'ye ne kaldı zaten elimizde yeterince yokmuş gibi vasıfsız eleman.
4- söylentiler ah şu söylentiler. mesela benim duyduğum iş kur dilencilik yapan suriyelilere iş imkanı vermiş. bir iki gün çalıştıktan sonra dilencilik daha kolay gelmiş ve işi bırakmışlar. doğru mu bilmem. başka bir duyduğum her suriyeliye belli bir miktar para veriyormuş devlet suriyelinin yaşadığı evin su, elektrik vs faturasını gösterdiklerinde. sevimli dostlarımız başkalarının yaşadığı evlerin faturalarını üzerlerine alıp 8 9 kişi bir evde yaşıyorlarmış.
5- bir kaç yıla kalmadan vatandaşlık verilerek oy deposu olmaları. demokrasinin kalbine "yasal" hançer.

edit: insan insanlığından utanıyor onları istemiyorum derken ama işte o "ama" kendileriyle ilgili oldukça duygu yüklü ve mantıklı bir şiir yazılmış. benedict cumberbatch'in sesinden dinleyebilirsiniz buradan.