-
anne kavramı kutsaldır benim için. kendi annem sakin, zeki, anlayışlı, fedakar ve sabırlı biridir. hayran olmuşumdur ona hep. fakat bazı anneler var ki tam bir....üst komşum olan "anne".
gürültüyle güne başlıyor. hergün çocuğa çığlık çığlığa bağırıp hakaret ediyor. çocuk diyorum ama o kadar küçük ki... sen işe yaramazsın, beceriksiz, pislik, git şurdan, yapma, lanet olsun sana, defol, aptal mısın vs daha ağır hakaretler de var ağza alınmayacak. bunları bağırarak "aynnee aynneee" diye haykıran bir çocuğa söylüyor. bazen vuruyor. çocuk çok ağlıyor, annemsi varlık daha çok bağırıyor. tüm apartmanı yıkıyor kadın. hobi olarak dini kanallar izliyor, son ses dua dinleyerek iman keyfi yapıyor yatak odasında. çocuk ne halde belli değil.
peki bu çocuğun psikolojisi ne olacak büyüyünce?
nasıl bir bireye dönüşecek?
nasıl silecek hafızasından olanları? ki şimdiden bağırarak konuşmaya başladı. o şekilde olanı doğru biliyor.
peki bu psikopat annelerden daha ne kadar var toplumumuzda? çomar denilen kesim neden var? nasıl oluşuyor?
gerçekten annelik çok zor ve sabır gerektiriyor. ama sırf canın sıkıldı, bebek sevmek istedin, evlilik sonrası bebek yapma sırasını takip ettiğin için doğurdun. ya da yanlışlıkla hamile kaldın. sonra onun senin süs eşyan olmadığını, canlı bir varlık olduğunu anladın. pişman oldun ve tüm hıncını çıkarmaya başladın. eğer ki bakamayacaksan yapma ne olur. annelik bu olmamalı.