görücü usulü olanlara bayılıyorum. saray pastanelerinde birbirine büyükleri tarafından uygun görülen "abi"ler ile "abla"larin ilk buluşmaları.
kız evlenme programinda gibi sorular soruyor: (yaninda ablasi var) :
- evlilikten beklentileriniz nelerdir?
oglan bi bakis atiyo kizin saka yaptigini zannederek (umarak) , sonra ciddi bakan gozleri gorunce :
-eeööe sadakat, huzur tabi, eee mutlu bi yuva.
kiz işe alacak eleman ariyomus gibi bi kac soru daha adamin kafasini seviyo(!) burada abla olan,güya biraz şahsi meseleleri konusabilsinler diye 2 masa yan tarafa geciyo ama ben de 2 masa yandayim goruntu ve ses cok net yani. kiz bombayi patlatiyo :
-cocuk düşünür müsünüz hemen evlenince (hamile galiba acele edisine bakilirsa abiye kakaliycak) adam bi duraksadi iki duraksadi uc duraksadi sonra kizin merakli gozlerini dort acmis ona baktigini gorunce :
-eee yani tabi birbirimizi bi sure tanidiktan sonra neden olmasin.
abla israrci :
-ne kadar bir sure mesela ??
abi şok:
-bir iki yil falan.
burda ben dayanamadim hizlica telefonu kulagima getirdim, alo ahmet naapiyon yaaa, (kisa bi duraksama-ama nefes almiyorum, alsam koyvericem-) ne diyosun hohahahaha diye poykurerek guldum. kulagimda hala kapali telefonla, durun durun beni bekleyin geliyorum diyip kosarak kasaya gittim. abi 1 2 yil diyince ablanin suratini goremedim en cok onu merak ediyorum.