kitap bana, ardına kadar açık kunduzlu kitaplardaki değişik kurgulu öykülerden ve şimdiki zamanda yapılan bir fiilin gelecekteki etkisini bize göstermesinden ötürü bir tutam cesur yeni dünyayı, sonunda olacakları daha baştan birkaç kez söylediği halde bizi fena halde meraklandırdığı için biraz kırmızı pazartesiyi, her şeye rağmen vurucu sonu ve tanrı-yazar unsuru itibariyle sophienin dünyasını ve bol bol tanıma yer verdiği için divanü lugati't-türk'ü -latife ediyorum- anımsattı.

!---- spoiler ----!

trout'un hikayelerinin her biri ayrı olay. kitap boyunca zevkle okudum. ama asıl hikayemiz şu robotlu olan yok mu?
çocukken hep düşünürdüm buna benzer bir şeyi. ya dünya sadece benim için varsa, herkes benim için yaşıyorsa ve ben arkamı döndüğümde bütün hayat duruyorsa, kimse hareket etmiyorsa? annem, babam, çevrem hatta bütün insanlar, hayvanlar, her şey iradesiz makineler gibi nedensiz bir şekilde sadece benim etrafımda, benim için var olamazlar mıydı?
yani diyeceğim odur ki (bkz: şerefsizim benim aklıma gelmişti) .
hoover gibi deliririm belki ben de. zaten parmağını ısırıp koparmak istediğim birkaç kişi var. bahane olmuş olur.
neyse... işte en sevdiğim cümle;

'donakaldığı kırk ikinci cadde, trout'a yaşamaya değmeyecek bir hayat sunuyordu ama ben de ona çelik bir yaşama iradesi vermiştim.
dünya gezegeninde yaygın bir birleşimdi bu.'

!---- spoiler ----!

kurt voonegut'un okuduğum ilk kitabı. peki neden okudum? çünkü (bkz: youreads eş zamanlı kitap okumaları) .
kara mizah yapılan filmlere bayılırım. kitaplara da bayılıyormuşum. bu yüzden iyi ki okumuşum diyorum. hayır hayır ağlamıyorum tabi ki. gözüme drano kaçtı.

falan filan...