efendim malumunuz, zihin zamanla kötü anıları unutmaya, güzel olanlarıysa hatırlamaya meyillidir. aksi halde içine düştüğümüz trajik bir deneyimin sarsıcı etkisinden çıkmamız mümkün olmaz, psikolojik olarak acıyı sürekli aynı şiddette yaşamaya devam ederdik. böylece zaman içinde ne kadar acı tecrübeler yaşasak da, bir süre sonra günlük hayatımıza kaldığımız yerden devam edebiliyoruz.

oysa bazen öyle olaylar vuku bulur, üzerine öyle cümleler kurulur ki, zihin acıyı unutmakta uzun zaman çaresiz kalır.

çocuk, kızı çok büyük bir aşk ve tutkuyla seviyordur. zaman içinde aralarında bazı anlaşmazlıklar çıkar ama üstü örtülür. gel zaman git zaman, çocuğun askerlik çağı gelip çatar, son akşam vedalaşırken kız, çocuğa askerdeyken okuması için bir kitap hediye eder. çocuk kitabı alır ve vedalaşırlar.

çocuk askerliği boyunca kitabı okumaya bir türlü fırsat bulamaz. bu arada ilk zamanlarda bir iki görüşmenin ardından uzunca bir süre görüşemezler. fakat sonra bir gün çocuk kızı arar. kızın hattı iptal edilmiş, aramaya kapalıdır. çocuk bu duruma bir türlü anlam veremez ve kızla konuşmak, devam etmeyecekse bile onunla en azından vedalaşmak adına görüşmek için günleri saymaya başlar. nihayet askerlik biter.

çocuk şehre döndüğünde kızı bulur. kız bu zaman zarfında başka bir adamla evlenmiş, üstelik hamiledir. çocuğun aklı olanları almaz, kızdan bir açıklama ister. kız ona verdiği kitabın içindeki mektuplardan bahseder. son cümlesiyse "neden beni aramadın" olur.

çocuk bir yandan olayın şokuyla hıçkıra hıçkıra ağlarken, koşarak eve gider, malum kitabı karıştırır. içinden birkaç el yazması sayfa çıkar. sayfalarda kız, çocuğa onu nasıl sevdiğinden, birlikte geçirdikleri zamanlardan uzun uzun bahsetmiş, hayatını birleştirmek istediği kişinin o olduğunu yazmıştır. fakat çocuğun, sorunlar yüzünden huzursuz olduğunu düşünüyordur. olası bir ayrılık konuşmasına kalbinin dayanamayacağını da belirtir. aralarındaki sorunlara dair, çocuğun da düşünmesi ve net bir cevap vermesi için, onu etkilememek adına iki ay boyunca hiç aramayacağını ve eğer iki ayın sonunda çocuktan bir cevap gelmezse bunun, çocuğun ayrılmak istemesi anlamına geldiğini, bunu zor da olsa kabulleneceğini yazmıştır. çocuk, zamanın berisinden gelen mektupla hayata küser.

sonuç olarak yeri gelir, bünyede ağır hasar bırakan, cevabı artık manasız kalan bir soru cümlesi olur "neden beni aramadın".

ikinci sonuç ise; kitap okuyun.

deep note : hikaye gerçektir.