dil oldukça sade ve anlatım çok akıcı, yazıldığı döneme göre bakacak olursak hikayelerde oldukça ağır eleştiriler var. özellikle hristiyan papazlara dair yapılan göndermeler döneme ışık tutacak özellikle. yazıldığı yıllara dair araştırmalardan sonra hikayelerde anlatılanların çok da gerçek dışı olduğunu düşünmedim. sadece "bazı" fantastik unsurları masalsı buldum. bu bölümlerde de sıkıldım diyemem.

öyküler arasında bir bütünlük yok fakat bazı karakterleri başka öykülerde isim benzerliği bile olsa görebilmekteyiz.

bana ilginç gelen şeylerden biri de hikayelerin başında verilen kısa özetler, çünkü içinde hikayenin vurucu kısmına dair önemli bilgiler içeriyor. bu yüzden ilk kraliçenin belirlediği temaya göre söylenen on öyküden sonra bu özet kısımları okumak istemedim. neler olacağını bilerek detaylarda bir şeyler bulmaya çalışmak bana çok çekici gelmedi açıkçası.

kitabı bitirince "decameron"un "on günün kitabı" anlamına geldiğini öğrendim ki kitap zaten onar öykülük bölümlerden oluşuyor. "tarihte yazılmış ilk hikaye örneği" olduğunu okumuştum bir yerlerde. bu bağlamda çok değerli bir eser.

boccacio'nun bu eseri kadınların gönlünü hoş etmek için yazdığı söylense de bence kendini özgür hissetmek ve kalemini kısıtlamalar olmaksızın kullanmak amacıyla yazmış.

kapak için de bir grafiker olarak ayrıca bir kaç söz etme hakkım olduğunu düşünüyorum. bence bu eserin böyle bir kapağa ihtiyacı yok, zira içinde erotizmi çağrıştıran öyküler olsa da üslup çiğ değil. yani göze batmıyor...

filmi de çekilmiş, ama izleyeceğimi sanmıyorum. sayfa sayısının çokluğu sizi ürkütmesin, akıcı, hızla ilerleyen bir eser. bazı hikayelerin benzerlik taşımasından dolayı ara sıra tekrarlama hissi yaşamış olsam da okumaya geç kalmışım diyebilirim