ezbere bildiğim ve "Kabul. Bir kez yolda karşılaşalım, onunla da avunacağım.
Adımı sesince duymaktan vazgeçtim, sesini duysam, susacağım." dizeleriyle uzaklara daldırıp ellerimi titreten şiirdir. sarhoş anlarımda ağzımdan kendiliğinden döküldüğüne şahitlik edebilirsiniz. dinlemek için buraya tıklayınız.


“Bütün pencerelerde bekleyen benim,
ve
ve
o çalmayan bütün telefonlarda
aylardır konuşan da.

Kabul.
Bir kez yolda karşılaşalım
onunla da avunacağım.
Adımı sesince duymaktan vazgeçtim,
sesini duysam, susacağım.
Yel esiyor ama
değirmen dönmüyor.
Kuraklık bu,
adın ekmeğe dönüşmüyor.”