yillardir hicbirsey olmamis gibi davraniyorum. kendimi teselli ediyorum herkesin sevdikleri gocup gidiyor diye, en azindan 13 senedir oyle yapmaya calisiyorum. zaman ilacidir diyorum hep, zaten oyle de diyorlar. aglamiyorum da doya doya, bazen sadece yaslar suzuluyor. fakat bu aralar icimde tuttuklarim o yaslarla beraber dolup tasiyor. bagira cagira doke saca vurup kira kira dagitmak aglamak geliyor bu aralar. ben tutmaya calistikca boguyor hersey. obur yandan tutturdugum yolu hakkiyla yurumeye calisiyorum, lakin onada tek basima ciktigimdan tat da vermiyor. tam da sana en cok danisacagim en cok dertlesecegim en cok seni dinleyecegim donemde biraktigin boslukla beraberim.