bizim aşıklar ölmeyip kavuşsalar ve aradan seneler geçse ne olurdu acaba sorusunun cevabıdır bu oyun.

shakespeare öyle bir hikaye yazdı ki dünyanın en trajik aşk hikayelerinden biri oldu. birbirini delice seven romeo ve juliet, ailelerinin birbirine olan düşmanlığı yüzünden kavuşamaz. buna dayanamayan juliet, zehir içerek intihar eder; bunu gören romeo ise şişedeki kalan zehiri içer ve iki aşık birlikte ölürler... peki eğer romeo o zehri tam içeceği sırada juliet gözlerini açarsa... romeo ile juliet kavuşup evlenirlerse, bir de kızları olursa… ha tabi bu sırada shakespeare’i de unutmamak lazım. yarattığı karakterleri yalnız bırakır mı? tabi ki hayır ... ya juliet’in o çok sevgili dadısı romeo’ya aşık olur, papaz da iyice bunarsa… bakalım bu trajik aşk, nasıl bir komediye dönüşür?

hale kuntay'ın çevirisi ve ferdi dalkılıç'ın yönetmenliği ile sahlenen oyun beklentimi fazlası ile karşıladı. hem müzikal hem de görsel olarak şahane olmuş oyunculukları eleştirmek haddim değil ama shakespeare karakterini oynayan arkadaş döktürmüştü resmen.