artık söylenildiğinde hiç göstermiyorsun denilen yaşlara geldim. ne ara geldim ne zaman geldim bilmiyorum ama insanların gözlerindeki şaşkınlığı görebilecek kadar ilerlemiş yaşım. bu yıla kadar içimdeki çocuğun yaşına ve kafasına göre davrandım hem de hiç düşünmeden hiç sorgulamadan. enerjimi ve hareketliliğimi ona borçluydum demek ki. ama şimdi farkediyorum ki o da büyüdü bu aralar, yılgın, mahsun ve isteksiz. hiç umut yok sözlerinde hatta sadece tartışıyor benimle, boşa geçen zamanlarımda yapamadıklarıma hayıflandığım anlarda güç ve şevk vermiyor artık bana eskisi gibi "eee yapsaydın zamanında" diyor sinsice...
ve ben neye tutunacağımı bilemiyorum. kendi iç sesimle konuşmaktan, hala daha boşa yiyip geçirdiğim zamanlardan bıktım, sıkıldım. hiçbirşey yapmıyorum kendim için. yıllar önce boşandıktan sonra kendim için yaşamak adına aldığım kararların, isteklerin fersahlarca gerisindeyim. dönüp bakıyorum da çok azı için çabalamış, sadece hayıflanmışım... bu arada güzel bir çocuk büyüttüğümü sanıyorum ama ondan da pek emin değilim galiba...
sabah uyanabilirsem maskemi takarak işe geliyor, saçma sapan birkaç işle uğraşır görünüyorum. sonra başka maske ile eve gidip oradaki rolümü yapıyorum. ta ki hane halkı benden elini ayağını çekince, beni o sığındığım gece ile yalnız bırakınca alkol ile boşluğumda kayboluyorum. kendime hem acıyor hem kızıyorum hem pohpohluyor hem seviyorum. hayatım bu minvalde akıp gidiyor. bense hiçbirşey yapmayarak izliyorum. ve korkarım akşamcı olma yolunda da hızla ilerliyorum. artık arada bir eş dostla kurulan sofralar ve içilen içkiler artık her gece sadece benim için evimde kuruluyor. bundan da korkuyorum.
hiçbir aldığım kararı uygulamayıp sadece erteliyorum. ve de bu arada gitgide yaşlanıyorum. artık cildim hiç de gergin ve diri değil, büyüyen göbeğim, ağaran saçlarım ve bol bol uykusuz geçen gecelerim var. insanların artık beni beğenmesine değecek fiziksel bir özellikl de bulamıyorum ruhsal özellikte...kaybolmuş gibiyim karanlık bir mağarada...her dakika duvarlara çarpıp kanatıyorum her yanımı ve ışık orada biliyorum ama gidemiyorum, gitmiyorum..

gel de feridun'u anma burada..
"hiçbirşey diyen bir cümlenin ortasına terk edilmiş bir kelimeyim. öznesiz, yüklemsiz, zamansız, zarfsız, adressiz..."