"biz çok normal adamlar değiliz, sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. dünyada herkes anormal sanki, belkide hepimiz normaliz. yanlış zamanda yanlış yerde. ya kusura bakma, insan eline kalem alınca değişik şeyler yazmak istiyor. ben pek anlamam bu işlerden. sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki. bi' yerden sonra… yırttım. bu sefer üşeniyorum. herhalde sana gönderemeyeceğim için, ya daha doğrusu bira içerek yazdığım için utandım herhalde.


kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. biraz salakça olacak ama burası da çok boktan. sanki herkes katil yada herkes yalnız, buradan çok fazla farkımız yok. aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp daha fazla görüşme hakkına sahibiz. en büyük fark bu herhalde. beni burada ayakta tutan dostlarım, seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur. ama eminim benden daha fazla sevenin var. ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum, biz mücadele edenlerin peşindeyiz kimi zaman.


ben senden hoşlandım, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. sana hislerimi nedense hep en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben, yada ne bileyim… bi' tuhaf oluyorum. dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. olsun… sana yazmasaydım içimde kalırdı. sen içeride ben dışarıda… siz içeride biz dışarıda… ya öyle işte. yine yazamadım!"