onsuz yapamam dediğim insan olmadan devam ediyorum hayatıma uzun zamandır. kendimi yalancı gibi hissediyorum. gerçekten yapamam zannediyordum. gerçi benim devam ettiğim hayat da çok fazla "hayat" sayılmaz ama... aşk acısı gibi değil de sigarayı bırakmak gibi, alışkanlıktan vazgeçmek gibi. her sigara gördüğünde, kokusunu aldığında içesin gelir de içmezsin ya öyle bir şey. ama on yıl sonra akla gelip tekrar sigara içmek gibi.

özlüyorum ama özlediğim o mu, sevmek-sevilmek mi, yanımda birinin olduğunu hissetmek mi, beraber yaşanılanlar mı bilmiyorum. mesele kişi mi yoksa olayın kendisi mi ayırt edemiyorum artık.