ne yalan söylemeli, türkiye'de son yıllarda çıkan müzikal işlere, yeni nesil müzik anlayışına pek ısınamadım.

bu benimkine bir çeşit müzikal yobazlık da denebilir belki. yahut ne bileyim, dinazorluk. bir yere kadar takip etsem de, sonrasında bir şans tanımayı bile bıraktım. adamlar grubu da bu kervana dahil oldu haliyle.

fakat dün bu şarkıya tesadüfen rastladım. dikkat verip dinledim. yahu, öyle bir sardı ki... iki gündür marş oldu, dilimden de düşmüyor! bildiğin bağıra çağıra söylüyorum..

bu ülkede genç neslin yaşadığı travmanın haddi hesabı yok. her gün yeni yeni sindirme politikalarına alıştırılmış, iyice zıvanadan çıkmış bir ülkede büyüyor olmak ciddi anlamda bir distopya gibi.

"utanmazsan unutmam" ise, bu distopyanın tam ortasında bir yerde tutturulmuş cesur, farkında ve alaycı bir ıslık tadında.

cidden hayranlık duydum.

sahiden; utanmayan insan olur mu lan?!