akıcılık ve sürükleyicilik bambaşka şeylerdir. birincisi dilin hızı ve doyuruculuğu ikincisi de konunun hızı ve doyuruculuğu ile ilgilidir. bu açıdan bakınca bu iki konuda tam not alan herhangi bir kitap başarılı bir kitaptır diyebiliriz, ama uzun, geniş kitlelerce okunmasını istediğiniz fantastik bir eser yazmak istiyorsanız bu ikisi üzerinde de ayrı ayrı hassasiyetle durmanız gerekir. burada fantastik eserlerde türe özgü bir durumun ortaya çıktığını söyleyebiliriz: eserin akıcılığındaki ve sürükleyiciliğindeki sıkıntılar ne kadar çok olursa olayların gidişatında duraklayıp düşünmelerimiz ve olayların gerçekliğini sorgulamalarımız artacaktır. normal bir fantastik eser bunu istemez. bizden istediği şey bu olanların yaşanabilirliğini sorgulamamız değil, basit de olsa bize bir ''vay be!'' dedirtmektir.

işte patrick rothfuss bu iki konuda o kadar iyi ki, o kadar olur. buna delil olarak, ikinci kitap da dahil toplam 1900 sayfaya yakın hikayeyi üç beş gün içinde okuyan insanları gösterebilirim. tabi ki bunda kitabı dilimize çeviren cihan karamancı'nın payı da görmezden gelinemez.

dili ve konusu su gibi akıp giderken okumaktan kendinizi alamayacağınız harika bir fantastik serinin ilk kitabı.