karadenizli değilim. karadeniz kültürüne de aşina değilim. ama filmi beğendim.

bir kere film buram buram realizm kokuyor. hele dibine kadar gördüğümüz, duyduğumuz pastoral hava beni benden aldı. hatta biraz ileri gideceğim, beethoven'ın 6. senfonisine verilen ismi bu film için de kullanabiliriz; pastoral senfoni! (edit: filmin tanıtım yazısını okumadan yazdım. meğer orada da aynı isim verilmiş. eh, aklın yolu bir.)

filmin görüntü yönetmenleri cevahir şahin ve kürşat üresin için ayrı bir parantez açmak gerek. hele bir fotoğraf vardı ki beni filmi izlediğim sinema salonundan alıp bambaşka bir dünyaya götürdü. mehmet'in evin yakınında hava karardıktan sonra sigara yaktığı sahne. bulursam buraya ekleyeceğim.