açıkçası ben bu filme nasıl denk geldiğimi bilmiyorum, ama üstteki tanımda da belirtiğim gibi oldukça ilgi çekici bir konusu var, başlayınca bitirmeden bırakamıyorsun.

izlerken yeminlen aklıma "the manchurian candidate" geldi, aynen o paranoyak, hafif depresif hava var, ki izleyeli yıllar olmuştur, meğer ikisi de frankheimer'in yönettiği filmler imiş. bu yönetmenin hakkı yenmiş biraz hacı...

!---- spoiler ----!

işinden, eşinden, ailesinden ve genel olarak hayatta vardığı rahat ve alabildiğine sıkıcı döngüden çıkabilme şansı bulan arthur'un ikilemi, bu gün de halen çok güncel bir mesele... adına da orta yaş bunalımı diyoruz :). size de gelmiyor mu böyle arada, tüm her şeyi geride bırakayım, yepyeni bir sayfa açayım düşüncesi? rahat batıyor belki, ama var böyle bi şey.

şirketin genel çalışma düzeneği ve işleyişi gayet iyi kotarılmış, eli yüzü düzgün bir bilim-kurgu filminden de bu beklenir; gündüz-odası, charlie'nin birbirimize bağlıyız vs demesi, ikinci dönüşüm olayı, diğer re-bornlar vs, düşündükçe her şey yerine daha sağlam oturuyor... ve hele de filmin sonu, yani kadavraların nerden geldiğini gördüğümüz sahne çok iyi bir kapanış, hiç aklıma gelmemişti, vay anasını.

!---- spoiler ----!