dün hastaneden dönerken eczaneye uğrayacaktım ilaçlarımı almaya. elektrik direğinin yanında minik bişey farkettim böyle renkli renkli. çıkınca bakarım dedim. yanına bir gittim ki minicik bir kedi... gözleri iltihaplanmış , minicik kalmış zayıflamış , zangır zangır titriyor... içim gitti dayanamadım. ceketimin içine aldığım gibi eve götürdüm. daha ellerimde kendini bıraktı küçücük bedeni ama vazgeçmedi mırıldamaktan... annem kıyameti koparacak biliyorum , saklarım dedim bir süre iyileşir sonra bir çaresine bakarım.
kardeşimi uyandırdım. kardeşi olanlar bilir , suç ortağı lazım olur böyle durumlarda. odayı hamam kıvamında ısıttık , eldivenleri giydik , pamukları , sıcak suyu , havluları hazırladık işe koyulduk. sıcak suda bebek şampuanıyla yıkadık miniği pirelerinden kurtardık. sonra kuruttuk havluyla sardık kaloriferin yanına yaptığımız minik yatağına koyduk birazcık uyku çeksin diye.
kedi sahibi olarak minik kedi için gereken her şey vardı evde. parazit ilacından biberona , mamadan göz damlasına kadar. biraz kendine geldi biz hazırlık yaparken. sesinin yettiği kadar miyavlayınca da isim verelim dedik : frida. sağ arka pembiş patisindeki minik beni kadar sevimli bişey çıktı o ufaklığın içinden dinlenince sıcakta. sarı-kahve-beyaz tüylerin arasından yemyeşil baktı bize minnetle ama sonra farkettik ki minik gerçekten çok hasta... ishal olmuş... kediler için hele ki yavruysa o kadar tehlikeli ki... veteriner arkadaşımı aradım , geldi serum taktı evde kalsın sen iyi bakarsın bilirim dedi gece vakti.

sabaha kadar başında bekledim ama kurtaramadım o miniği... son nefesini verirken gözlerinde minneti gördüm ama kurtaramadım... o saatten beri ağlıyorum sözlük , son gününü güzel geçirdi belki ama yaşayamadı... burnunu öptüm , ellerimle minik bir yere gömdüm. kelebek oldu frida , huzur içinde uyusun...