bugün arkadaşımla uzun zamandır gitmediğimiz eskişehire gidip dolaştığımız sırada aramızda, geçen sene yine böyle bombaların sık aralıklarla patladığı zamanlar eskişehirde valilik vs çevresinden uzak durarak dolaştığımızın muhabbeti geçti ve ne zamandır olmuyor demiştik. çok tuhaf ki bu akşam bu gerçekleşti. yeni bir güne uyanıp mutlu olabilmek için sahici tek neden yok. yine aynı senaryolar baştan yazılsın. bombayı hangi örgütün patlattığının ortaya çıkması, neticesinde tarafların dalaşması ve unutulması. çözüme giden tek fikir yok. hep bir karalayayım uğraşıları. geriye sayıdan ibaret bir tablo kalıyor. kararan hayatlar, umutlar, hayaller çöpe. yeni yıl daha eşiğinde gösterdi yüzünü. bombok bir çukura yuvarlanıyoruz. bu gidişle çıkamayacağız gibi. herkesin birbirine sahip çıkması gereken noktada iyice kopuyoruz. ölüm hiç bu kadar normalleştirilmemişti sanırım şu ana kadar cumhuriyet döneminde. insanı ölüme alıştır ki ne olduğunu unutsun. yeni türkiye felsefesi.