hayata ve topluma dair birçok tanımla ilk kez karşılaştığımız, anlamını öğrendiğimiz kurum. çekirdek aileyi baz alacaksak anne ve baba faktörüne değinmek gerek. kişinin duygu durumunu, karakterini, genel yaşantısını en çok etkileyen baskın anne karakteri ya da baskın baba karakteridir. tam tersi söz konusu olduğunda ise yani eksik anne karakteri ve eksik baba karakteri de kişiyi duygusal ve zihinsel açıdan yetiştirir.

ancak, aile kavramı kişiyi tamamiyle oluşturmaz. sadece taslak belirlenir. geriye kalan evre ise çevresel etmenler ile oluşan ve gelişen fikirler, gözlemlerdir. burada toplumsal normlar ön plana çıkar. kişinin saldırgan olması hem aile içi iletişime göre hem de yetiştiği topluma göre konuşlanır. kişinin cılız olması, sosyalleşememesi, ahlaki değerlerinin kötücül olması gibi durumlar da önce aileye daha sonra dayatılmış toplumsal etiğe göre şekillenir. yani bahsetmek istediğim kişinin gelişiminde ne aile tek başına faktördür ne de çevre. birbirini besleyen ve özü oluşturan bu iki etmen sonucu ve dahil kişinin bunlarla beraber oluşturduğu fikirleri bireyi oluşturur.

kız çocuğu ve erkek çocuğu bakımından ailenin etkisi değişkenlik gösterecektir. öyle ki ailenin yaklaşımı her ikisine de eşit mesafede değilse zayıf olan taraf toplum içerisinde de güvensizlik ve zayıflık ile baş etmek zorunda kalacaktır. türkiye'de durum bilindiği üzere geleneksel aile tipinden genelleyecek olursak -istisnaları saymadan- güveni sağlam bir erkek çocuğu diğer taraftan ise sürekli kısıtlanan ve görevler addedilen bir kız çocuğu göz önünde bulunuyor. ailede gelişen bu iki tip karakter tüm topluma sirayet ettiğinde şu an karşı karşıya kaldığımız ve salt ailede değil bu aile kavramının geliştirdiği toplumsal normların içerisinde, bürokraside, yönetimde, işçilikte, hizmette karşılaşılan muameleler alelade şekilde ortaya çıkmış değil birbirini seyretmiş, geliştirmiş ve zaruri şekilde toplumsal yapıyı oluşturmuştur.