herkesi zamanla tanımak gerektiğini, kendileriyle ilgili anlattıkları şeylere körü körüne inanmamam gerektiğini, herkesin mutlaka kendi içinde bencil olduğunu ama bazılarının bunu karşısındakine zarar verecek kadar çok dışarıya yansıttıklarını, yalan söylemeyen biri olmadığını ve insanların güvenilmeyecek-hiç güvenilmeyecekler olarak ikiye ayrıldıklarını, herkesi tamamen anlamanın imkansız olduğunu, sevmekle yapılan fedakarlığın doğru orantılı olduğunu öğrendim galiba şu ana kadar. bi de kimsenin değişmediğini, sadece değişen koşullara uyum sağladığını ve o koşullar ortadan kalktığında yine eski haline döneceğini; her insanın içinde çözemediği problemler olduğunu ve hayata bakışının bununla şekillendiğini öğrendim. en azından aklıma gelenler şimdilik bunlar.