aralarından sanırım dinler dinlemez en çok sevdiğim albüme adını vermiş olan rüyalarda buruşmuşum parçası. biraz duman havası var gibi ama art arda sıkılmadan dinletiyor kendini. söylemeden geçemeyeceğim bu adamların betimlemeleri neden bu kadar özgün ve iyi? nasıl kafaları yaşıyorlar da bu sözleri yazıyorlar merak ediyorum. ve denildiği gibi biraz kederli bir albüm olmuş adamlar'ın genel tarzına bakılırsa.

bu arada kırk yıl düşünsem herhalde "tren rayları kadar sıkıldım" gibi bir cümle aklıma gelmez. velhasıl, iyi iş çıkarmışlar yine.

ancak içimde kalmasın, biraz toplumsal nabza dokunan utanmazsan unutmam gibi bir şarkı da beklerdim yine özellikle böyle karmaşık bir dönemde.