kardeşim biliyorum, canın yanıyor, seni tamamladığını düşündüğün birini kaybetmek, birinden vazgeçmek, eksilmek ya da, insanı hayata bağlayan damarlarından birini kendi elleriyle söküp atmak demek.

nefes alamayacak gibi olursun, kaybedilen her şey, dizlerinin yanında, başucunda duruyordur. sen seviyorum dersin, onlar, önüne daha neler çıkacak derler. yorgun düşersin, hiçbir şey yapmak istemezsin, hiçbir şeyden ne tat alırsın, ne de hayata umutla bakarsın. yaşını bahane ederler, bir şeyi sevmenin yaş ile alakalı olmadığını anlatamazsın.

onunla geçtiğin sokaklardan, bu sefer yalnız başına geçmek zorunda kalacaksın, kurduğun hayalleri artık bir daha kimse için kuramayacaksın. oysa sen sadece mutlu olmak istemişsindir, ya da onu sadece mutlu etmek.

mutsuz olursun, yemek yemek istemezsin, dışarı çıkmak, küsersin. hem kendine küsersin, hem de adil olmadığını düşündüğün hayata. kendini ona anlatabilme imkanın olsa, dünya da hiçbir varlığın önünüzde duramayacağını gösterirsin, ama o seni dinlemek istemez.

günler geçer, hiç kapanmayacağını düşündüğün yaların iyileşmeye başlar. kabuğu üstünde hâlâ tazedir ama kopartmak istemezsin, çünkü artık iyileşmek istersin. sesini unutursun, ama isteyerek değil, bu da daha çok yakar canını. sağda solda arkadaşlarını görürsün, ama ona rastlamazsın.

unutamazsın, hafızan bir türlü silmek istemez, hayatının sonuna kadar büyük yaralar açan insanlar seninle birlikte olacaktırlar. sadece bir süre sonra hissetmemeye başlarsın, bir zamanlar ona sarılmanın artık nasıl bir duygu olduğunu bilmezsin, ama onu unutamazsın, o yaraları unutursun, nasıl canının yandığını, geriye güzel hatıralar kalır, güzel hatırlarsın.
çünkü insan sevdiği birini kötü hatırlayamıyor.

yıllar geçer, artık daha iyisin, iyileşmişsin, yaraların da kapanmış, onu görürsün, kafana bir çekiç darbesi ile vuruluyormuş gibi hissedersin o an.
ilk olarak yutkunmak istersin, göz kapakların yavaşça açılır kapanır, inanamazsın çünkü, ama gerçektir. sol tarafın saydamlaşır.

geriye dönmek istersin ama dönemezsin, hayat herkes için kaldığı yerden devam eder, yarım bir şekilde…

unutulmaz abim, unutulmaz ama geriye de dönülmez.