içimiz yanıyor. her gün terör, her gün daha da hasta ruhlu insanlar ile çevriliyor etrafımız. metroya binemez, otobüsten korkar olduk. sokakta yol soran adamdan kaçar olduk.
ya öldürürse, ya patlatırsa kendisini? ya başka bir şey yapmaya kalkarsa. en iyi ihtimal tecavüze yeltenir.
bir de bu olay... 14 sene önceki türkiye ve yeni türkiye... başka bir şey diyemiyorum. bizleri bu noktaya getirip kandırıldık diyenleri de ıslah etsin, onlara inanıp güvenenleri de allah... istemiyorum artık bu insanlarla aynı ülkede yaşamayı. gitmek istiyorum. tepe tepe kullansınlar bu cehenneme çevirdikleri vatanı. utanıyorum bu düşüncemden. ama kaçıp gitmek, arkama da bakmak istemiyorum.
soğuk bir kuzey ülkesinde, 12 ayın 8 ayı karla geçsin ömrüm ama kapı komşumdan şüphe etmeyeyim. sokakta patlar mıyım acaba korkusuyla çekmeyeyim.
bu ülkede herkesin antidepresana, psikolojik tedaviye ihtiyacı var.