hiç kendinizden fazla sevdiğiniz biri oldu mu?
benim oldu.

hiç umudunuz olmamasına rağmen yıllar yıllar geçse bile aklınıza geldiğinde "biz beraber çok iyi olurduk" diye düşündüğünüz biri oldu mu?
benim oldu.

hayatınızda hiç; son görüşmenizin üstünden yıllar geçmesine rağmen yüzünün her detayını hatırlayabilecek kadar unutulmaz olan biri oldu mu?
benim oldu.

yıllar sonra rüyanızda gördüğünüzde içinizin yanmasına, hayatınızın tepetaklak olmasına sebebiyet veren biri oldu mu?
benim oldu.

umarım sorduğum sorulara cevabınız "olmadı" olmuştur. çünkü olunca insanın canı çok yanıyor, yıllar geçse bile en ufak hatırada için için yanıyorsunuz.

amirimden alıntılıyorum : "unutmak kelimesi undan çıkmış. bildiğimiz un yani, hamur işi, öyleymiş. unutmak için un ufak etmek gerekiyomuş. birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnuyla kulağı, sesini yavaş yavaş. unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. hatırlamazmışın. sonra unuttuğunu unuturmuşun. ben unutmak istiyom la. her gün ne zaman unutucam diye soruyom ben kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net! unutamıyom ben."