koskoca üç sene bekledim. sonra bir gün, bi sabah uyandım aaa dedim artık ne bekliyorum ne de hatırlıyorum. kendimi en hafif hissettiğim zamandı galiba. üç senenin tüm yükünü atmışım, birden bunun farkına varmışım. bunu fark etmemin üstünden iki üç sene falan geçti, tesadüfen onun okuduğu üniversiteye geldim. ara sıra görüyorum, aklıma gelince elimin ayağımın titrediği adama böyle sokaktan geçen birine bakıyormuş gibi bakıyorum. çok ilginç insanoğlu gerçekten.