''kelimeden önce de yalnızlık vardı'' diye açıklıyor oğuz atay , ve sonra devam ediyor yalnızlığın tek bir cümle ile açıklanamayacağını hissederek belki :
''ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık... kelimenin bittiği yerden başladı; kelimeler söylenmeden önce başladı. kelimeler, yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık, kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.''
(tutunamayanlar)