a rh ve pürtelaş

bir yol buldum sana
kolayca büyü diye
önce emekle
ve sonra yürü diye
biz alışmışız seninle sevişmeye telaşla
tenimizle, bedenimizle, kanımızdaki rh’la
bir mezarlık buldum sana
yaşamaktan korkma diye
ölümün öldüğü yerde ölmekten kaçmak niye
okuduğun kitap ol
içtiğin su
bir kabiliyet ol çocukken edinilen
bir damla yağmur ol her yere yağabilen
bir çift eldiven buldum sana
el ele tutuşmaktan utanma diye
nerede bir ışık huzmesi görsen güneş olacaktın
nerede ay görsen sen iki kere parlayacaktın
sen başka kucaklarda uyuyup uyanmayacaktın
bir amaç buldum sana
sebebiyetken sebepsiz olma diye
soruyken cevapsız kalma
kendini hep haklı sanma diye
bir ilkbahar buldum sana
ilk günlerinde gösterişsiz bir koza
ruhunda kelebekler uçuşacak biz yaklaşırken yaza
bir zamir buldum sana
adı da ”sen”
ne güzel ”biz” olurduk sen terk edip de gitmesen
bir son buldum sana
adı elveda
baştan sona tekrar oku bu şiiri
daha da yazmam sana…

demiş can bonomo...