belgeleri aldım götürdüm. malum hava şartları, ayakkabının altı ıslak. tam belgeleri verdim imzayı attım. kapıya doğru yönelecektim ki "vıck" oradaki adam birden döndü bana. ulan yemin ederim ayakkabının sesiydi, anlamına gelebilecek şekilde ayağımı tekrar sürttüm ama ses çıkmadı. gün boyunca o adamı bulup aslında yanlış anladığını açıklamak istedim. ne zaman onu görsem mahçup oluyorum.
ayakkabıydı lan. olum o ayakkabıydı.
(bkz: ağladım)

(pardon, günlük değil itiraf başlığıymış. osurdum o zaman. ayakkabı değildi o)