ben bir hata yaptım, buraları okuyabileceğine ihtimal bile vermiyorum, aslında çok şey yazmak istiyorum ancak nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum, yorgunum, çok yorgunum hem de. defalarca kez seni unutmaya çalıştım, ama birini çok sevince unutamıyormuşsun, unutulmuyormuş, ben bir hata yaptım, senin, benim için aslında doğru insan olduğunu çok geç anladım, gerçek anlamda yenilgi nasıl bir şey dersen bana, dizlerinin üzerine çöküyorsun, ve sen çöktüğünde, o zamana kadar yanında olan herkes dağılıyor, kimsen kalmıyor, böyle bir şey sanırım.

dört sene olacak, senden ayrılalı ise üç sene, unutamıyorum, acımıyor, ama unutamıyorum, sanırım yokluğuna alıştım, ya da sen varmışsın gibi yaşamaya, hala senin sevdiğin şeyleri yapıyorum, şeftali meyve suyundan başka meyve suyu içmiyorum, kedileri seviyorum, besliyorum, çok özlüyorum, ama artık istesem de birlikte olamayacağımızı biliyorum, üstelik bu canımı daha da çok acıtıyor. acıyor, yalan söylüyorum, canım çok acıyor, seni bulduğumu düşünerek tanıştığım her insan, beni biraz daha hayal kırıklığına uğratıyor, köşeden çıkacakmışsın umuduyla yaşıyorum, mutlu değilim, hem de hiç, ama hayatıma devam ediyorum. sıradan günlük hayatıma devam ediyorum, bilardo oynamaya devam ediyorum mesela, hala bağcıklarımı ters kelebek bağlıyorum, ben bir hata yaptım, affet demiyorum sana, affetme, ama kalbimin bir yerlerinde, hep sana dair bir iz olacak, ve kim gelirse gelsin, oraya dokunmaya çalışırsa çalışsın, acıyacak, her defasında tekrar hissedeceğim, seni çok sevdim, umarım bir gün karşılaşırız.