solda soğuk bir intihar'ı görünce aklıma düşen en sevdiğim attila ilhan şiirlerinden biri. ne zaman yalnız hissetsem, kendime ulaşamasam okuyup gece mavisi dizelerine bırakırım kendimi. zihnimde her şiiri okuduğum bir yer vardır, bunu da yazlıktaki o çok katlı evin terasında gün ağarmaya yakınken okurum. çünkü en çok o zaman yalnızım.

korkunun bıraktığı yerdeki kız
ölümünü o dakika tanıyor
bir muamma intihar nedeni
oysa genç az bulunur bir ağız
teni hiç kullanılmamış elleri yeni

korkunun bıraktığı yerdeki kız
yasaklarını mı aşamıyor
bir başkası olmak mı isteği
yoksa kendine mi ulaşamıyor
yok mu bir yürekten seveni

korkunun bıraktığı yerdeki kız
hızla karanlığa azalıyor
çizgilerinden çıktı bedeni
ortada kan kokusu kalıyor
ne geleni var ne gideni