vaktim başka insanların hayatlarına imrenerek hayıflanmayla geçiyor. saçma olan şu ki, imrendiğim hayatları yaşamak için bir çaba gösterdiğim yok. kendimi, kendi gözümde ne ara bu kadar değersizleştirdim acaba ki, sahip olduklarımın kıymetini de bilemez oldum?