herhangi bir yerde herhangi birinin solak olduğunu görünce vay, solakmış be diyorum. hoşuma gidiyor. solak olduğum için yakın hissediyorum.
insanların saati taktıkları kola dikkat ediyorum, telefonu kullandıkları, sigarayı, şemsiyeyi tuttukları ele dikkat ediyorum.

dizi izleyeyim iki dakika dedim, andrew scott ile martin freeman'ın (hobbit, sherlock ve otostopçunun galaksi rehberi filmleriyle gönlüme taht kuran kişi, üstüne üstlük üçü de çok sevdiğim kitaplar) solak olduklarını görmemle daha bir sarıldım diziye, ha son bölümüydü o ayrı. üstüne üstlük daha önce fark etmişsem dahi unutup tekrar hatırlayıp mutlu oldum işte.
garip bir huy gibi geldi bana. aman, zaten en kötü ihtimalle hep duyduğumuz şey şu, "sen o elle nassı yazıyon?" bu tarz soran insanları sméagol'a benzetiyorum. kıymetlimisss, o bisi seçti ver o sol eli biseeee.